من تو را به کسی هدیه می دهم که از من عاشق تر باشد و از من برای تو مهربان تر.
من تو را به کسی هدیه می دهم که صدای تو را از دور، در خشم، در مهربانی،
در دلتنگی، در خستگی، در هزار همهمه ی دنیا، یکه و تنها بشناسد.
من تو را به کسی هدیه می دهم که راز معصومیت گل مریم و تمام سخاوت های
عاشقانه این دل معصوم دریایی را بداند؛ و ترنم دلپذیر هر آهنگ، هر نجوای
کوچک، برایش یک خاطره باشد.
او باید از نگاه سبز تو تشخیص بدهد که امروز هوای دلت آفتابی است؛ یا آن
دلی که من برایش می میرم، سرد و بارانی است.

ای.... ،ای بهانه ی زنده بودنم؛ من تو را به کسی هدیه می دهم که قلبش بعد
از هزار بار دیدن تو، باز هم به دیوانگی و بی پروایی اولین نگاه من بتپد.

دیشب دوباره دیدمت اما خیال بود
تو در کنار من بشینی؟...... محال بود
هر چه نگاه عاشق من بی نصیب بود
چشمان مهربان تو پاک و زلال بود
پاییز بود و کوچه ای و تک مسافری
با تو چقدر کوچه ی ما بی مثال بود
نشنید لحن عاشق من را نگاه تو
پرواز چشم های تو محتاج بال بود
سیب درخت بی ثمر آرزوی من
یک عمر مانده بود ولی کال کال بود
گفتم کمی بمان به خدا دوست دارمت
گفتی مجال نیست ولیکن مجال بود
یک عمر هر چه سهم تو از من نگاه بود
سهم من از عبور تو رنج و ملال بود
چیزی شبیه جام بلور دلی غریب
حالا شکست وای صدای وصال بود
شب رفت و ماه گم شد و خوابم حرام شد
اما نه با خیال تو بودم حلال بود

ای به یاد ماندنی ترین ....

به یادماندنی ترین خاطره زندگی من ....

از پشت پنجره دفتر خاطراتم که مینگرم

تو را در سر سبز ترین باغچه حیاط خلوت خانه زندگیم میبینم

تو را آنجا ماندگار کردم ....

فراموشم مکن .....

میدانم نبودی و نخواهی بود ....

ولی هستی .... نه اینجا که ....

در وجودم که سرشار از توست !!!

تو را خاطره کردم .....

هر روز به مرورت میروم .....

مرور خاطره .....

فراموشم نکن .....

فراموشت نخواهم کرد !!!
روزای غم کجایی تو ... تو خوشیا کنارمی

پشت دستمو داغ میکنم ... تو دیگه عشق اخری

قلبمو ببین که پاره پاره است ... نتیجه ی عشق دوباره است

جدایی از توخیلی سخته ... برای تو خیلی سادست

حیف از این اشکای پاکم ... که ابرومو میبره

من اشکامو پاک میکنم ... این گریه های اخره

عاشق شدن یه اشتباهه ... واسه دلی که زود باوره

دوره عاشقی خط می کشم ... این اشتباه آخره

یه جوری آتیشم زدی ... با هیچی خاموش نمیشم

توام خودتو خسته نکن ... من دیگه عاشق نمیشم

هر کاری که کردی با من ... خدا میاره یه روز سرت

نیاز به نفرین من که نیست ... دعای من پشت سرت

سوختمو خاکسترمو ... دیگه داره باد می بره

من دیگه عاشق نمیشم ... این سوختنای آخره

 

 

میشه از فاصله ها خالی بود

 

میشه آخر هر لبخند

 

نقطه ای كاشت به  عنوان نشانی

 

میشه از راز سفر قصه ای ساخت

 

و هنگام سحر سایه را مهمان شد

 

میشه این فاصله ها خط بخورند

 

میشه این خط خطی ها محو شوند

 

میشه این خاطره ها

 

 كه از حس دل انگیز درخت سرشارند

 

قلب بی ساز و پر از آه مرا لمس كنند

 

میشه از پنجره ی یك ایمان

 

شب را به حیاتی سرگردان تبعید كرد

 

و دگر خسته نبود از باران ...

 

میشه از قامت بی باك زمین بالا رفت

 

اولین برگ پراحساس افق را

 

روی سیاره ی بی نام محبت ها چید

 

میشه از دریا رد شد ودگر غرق نشد

 

پیچكی شد كه از عشق خدا می روید

 

و از جام زمان می نوشد

 

میشه در بستر یك اندیشه نو خوابی شد

 

ودگر خواب نبود

 

حس بیداری شبنم را باور كرد

 

میشه از وحشت یك جرعه ی خاك

 

به سرمستی یك رود گذر كرد

 

وسپرد پنجره را

 

كه دگر بسته نماند

 

گویی از پشت حصار یك عشق

 

عاشقی خسته دلی گم كرده

 

پشت این پنجره شاید دلی منتظر است

 

میشه از زمزمه سبز سحر جاری شد

 

و نشاطی بخشید

 

قفس تنهایی این دیوار گلی را ...

 

میشه ... اما ...

میشه از عشق تهی بود ...

در سراشیبی تقدیر

   نام مرا

      با نام تو تشنه کرده اند

          و رفتنت را

             بر دلم داغ نهاده اند

                دریغ

                   از دریایی که در چشمهایت نشسته است

                       بی آنکه بخواهد

                           آیینه ها را آبی ببیند

                              یادگار ردپای انتظارت آمدنت را دریاب

                                  که تکرار آبی ترین زلال ها

                                      در پیوسته ترین اشتیاق های رسیده ی ابدیت

                                           تو را تداعی می کند

                                               برو به فکر من نباش

                                                   برو به پای من نسوز

                                                       برو به فکر من نباش

                                                           من یه جوری سر میکنم

                                                               زندگی رو با سختیاش........ا

                                                                   با که درددل کنم؟

                                                                       با کسی که پرنده بود برام؟

                                                                          با کسی که اشیانه بود

                                                                             دلم به چه خوش بود

                                                                                 کاشکی  پرنده پر نداشت